martes, 26 de abril de 2016

BLOG CERRADO TEMPORALMENTE



Estimad@s amig@s.
Ya hace días que me lo estaba planteando. Lo que comenzó siendo una forma de pasar el rato en largas tardes de asueto se ha convertido, por motivos que desconozco (supongo que será mi propia evolución mental) en una obligación que me supone un esfuerzo que ni quiero ni me apetece hacer ni para el que tengo tiempo suficiente.
Y como todo en la naturaleza tiene un momento de nacimiento, uno de plenitud y otro de decrepitud, este blog, que se nutría precisamente de ella y con ella, no iba a ser menos.

Esto no quita para que, de vez en cuando, vayamos poniendo alguna entrada que me parezca interesante pero, desde luego, no se va a convertir en el diario montañero que ha venido siendo durante varios años.

A partir de ahora, en vez de estar con la nariz pegada en el ordenador, nos vamos a dedicar a ir al monte, que es con lo que de verdad disfrutamos.

Por supuesto, no tengo que dar explicaciones ni pedir perdón pero si había alguien que habitualmente leía esto (que lo dudo) y esperaba cada semana la entrada, lo siento mucho.

Y una última cosa. Este blog me ha servido para conocer gente extraordinaria. Gente con la que compartíamos las mismas aficiones y que se encontraban muy cerca geográficamente pero que, si no hubiera sido por esto, nunca habríamos coincidido. Agradezco la confianza de todos ell@s en aquellas primeras "citas a ciegas". Creo que, ahora mismo, l@s puedo llamar amig@s, con todo lo que esa palabra lleva aparejada. Solo por eso, ya ha merecido sobradamente la pena.

Por cierto, cuando un blog cierra, ¿se convierte en basura cibernética y/o virtual? ¿Igual que un satélite cuando termina su vida útil se convierte en basura espacial?

Hala pues.... Hasta otra y nos vemos en el monte.

12 comentarios:

Óscar Martín Estallo dijo...

Hombre de Dios, que nos vas a dejar este blog lleno de entradas rulando alrededor del ciberespacio! :-D :-D
Te entiendo así que no te voy a dar más explicaciones, que ya las has dado perfectamente todas. Hala pues, a disfrutar del monte! Nos vemos, chabalín!

David Naval dijo...

Vaya JM, pues echaremos de menos tus historietas, yo era (y seré) uno de tus lectores asiduos, y estoy seguro que somos muchos. Menos mal que añades el adjetivo "temporal". Pues espero que nos sigamos viendo en carne y hueso y compartiendo historias en el monte o delante de una cerveza, que eso es lo importante. Y te entiendo perfectamente, a veces el blog puede llegar a parecer una "obligación", y en ese momento una se replantea si merece la pena (creo que a todos nos pasa de vez en cuando).
Mucha salud y a disfrutar!

Chabier Lozano dijo...

Pos ye una pena, pero t'entiendo perque a yo a vegatas tamién me ronda ixa idea per la capeza. Ye estato un placer conoixer-te tanto en modo cibernetico como, encara que sía breument, real.
Nos veyemos e disfruta de la montanya.
Salut.

Anónimo dijo...

Gracias por los buenos momentos pasados frente al ordenador. Monte + sentido del humor, qué más se puede pedir?
Albert

cristina dijo...

Vamos a echar de menos estas crónicas tan interesantes y entretenidas... pero entendemos perfectamente la dedicación que necesita mantener vivo un blog. Ahora tendremos que acompañarte para que nos expliques en persona las cosas y seguro que saldremos ganando con el cambio. Gracias por estos ratos que has compartido con nosotros.

Enrique Martínez Labalsa dijo...

¡Como te entiendo amigo! Eso de que los jobis se conviertan en jibos es lo que tiene. A google siempre le agradeceré haberte conocido por este medio. Me faltará tener el "alimento" asiduamente. Me pasaré a los clásicos. Y para honrarte como mereces, hoy mismo leeré a Braulio Foz (no es que sea un clásico, pero es divertido). Como siemre, recibo una leccion por tu parte, el poner el aviso en el Blog. Otros lo hemos aparcado cobardemente y en silencio. Un abrazo maestro.

silvia dijo...

Qué te voy a decir yo con la de veces que hemos hablado de este tema...pues eso, que te entiendo perfectamente, pero que sepas que en los pocos ratos que me ponga en el ordenador, echaré en falta reirme con tu particular manera de contar las realidades. Por suerte, considerando que soy una de esas buenas amistades cibernéticas que has conocido por tu blog, voy a seguir disfrutando de ese humor en persona, así que más no puedo pedir.
Nos vemos en el monte o en los bares amigo!

Beti dijo...

Si que había lectores, si. Conocí este blog porque Google me mandó en varias ocasiones aquí mientras buscaba información para mis excursiones.
Al aparecer contenidos muy similares a mis inquietudes luego lo iba visitando de vez en cuando, como he hecho ahora.
Es cierto que no nos debes explicaciones, pero se agradecen.
Talué.

Cristian Laglera dijo...

Yo también te entiendo, nada que objetar ni que apuntar.

A disfrutar del monte, amigo.

Karlos dijo...

Hola JM Como han comentado el resto de los cibernautas (que raro suena no) es una pena, yo ultimamente entraba cada varias semanas pero te seguia, me gustaba mucho el sarcasmo que hacias gala en el blog, eres unico en ese tema, haces bien en dedicarle mas tiempo a estar en el monte o con la familia o en otras cosas coño, estar preprando el blog es una currada que hay que agradecerte.
Espero vernos por Buescas. Un abrazo y hasta la próxima.

Teté M. Jorge dijo...

Deste outro lado do oceano, ainda que sem comentar, eu visitava este espaço tão acolhedor e tão cheio de histórias e natureza!
Continuarei visitando o blog, admirando as entradas antigas (isso se você não fechar o espaço por completo).
Grande abraço, saúde e montanha! :)

Unknown dijo...

Pues no me había enterado.. jejeje!! Bueno, si de vez en cuando nos pones algo, tampoco es un adiós definitivo y eso mola. Como dices, hay que disfrutar de la montaña y el ordenata para lo necesario.
Nos vemos en cualquier evento de esos locos que hacemos por ahí o por donde sea.. eso si, en buena compañía como lo solemos hacer.
Besos, guapo!!!
Hale pues...